Hoe beoordeel jij een foto(graaf)?
Zeg eens eerlijk…  Denk je zelf wel eens na, over wat er precies bij een fotoshoot komt kijken?
Wat de mogelijke problemen en obstakels zijn?
Of kijk je alleen naar het eindresultaat?

Ik krijg het vaak te horen van mensen:  
“Maar JIJ hebt het makkelijk, JIJ krijgt alleen maar mooie paarden voor de lens! Zo kan ik het ook!”

Het verhaal achter de foto...
Aan een foto zie je vaak niet wat er zich allemaal afspeelt achter de schermen.
Hoe wordt het paard gepresenteerd, hoe gedraagt het paard zich tijdens de shoot, is er een geschikte achtergrond te vinden, werkt het zonnetje vandaag mee, volgt de eigenaar de aanwijzingen goed op…
En zo zijn er nog tientallen factoren op te noemen, die het verschil kunnen maken tussen een matig eindresultaat en droomfoto’s waar iedereen “WOW” tegen zegt.

Het is gemakkelijk om naar een foto te kijken en er verder niet over na te denken.
Het is een mooi paard, een mooie achtergrond, een goede belichting. Tja, dan heeft de fotograaf het wel erg makkelijk.
Maar is dat wel zo?

Het is aan de foto niet te zien, hoe hard een fotograaf heeft moeten werken om tot een bepaald eindresultaat te komen.
In bepaalde gevallen is het zelfs heel knap, dat een fotograaf toch nog een redelijke foto heeft kunnen maken, van een paard dat echt niet makkelijk was. Veel andere mensen zouden in zo’n geval zonder foto’s thuis komen. Maar mensen die de foto’s bekijken hebben hun oordeel al snel klaar liggen.

Lees en bekijk in deze blogpost verschillende voorbeelden. En zie wat er allemaal bij komt kijken.
Hoe belangrijk de kennis en ervaring van de fotograaf is om tot het best mogelijke resultaat te komen.

Voorbeeld 1: Voorbereiding is belangrijk
Je zal hem zo waarschijnlijk niet (direct) herkennen. Maar op de foto hieronder staat één van mijn favoriete paarden modellen! De Lusitano hengst Quilo.

De onderstaande foto’s zijn allemaal gemaakt tijdens de voorbereiding van fotoreportages. Zonder extra moeite. Gewoon het paard zoals hij is, zonder poespas, zonder opgepoetste vacht, zonder aandacht te trekken, zonder speciale pose of houding en zonder dat er op compositie, achtergrond, belichting is gelet.
Een fotograaf die zelf niet de regie van de reportage op zich neemt, en geen duidelijke afspraken maakt met een eigenaar, kan dus met dit soort plaatjes thuis komen.

Direct uit het weiland. Zo is het model niet geschikt voor de fotoshoot.

Al het vuil moet er af… Wassen maar!

Soms heeft hij even genoeg van al die foto’s, en steekt hij z’n tong naar me uit!

Braaf wachten bij de trailer…

Bekijk hetzelfde paard eens op de foto’s hieronder. Allemaal door mij gemaakt tussen 2006 en 2013 (foto’s staan in willekeurige volgorde).

Chawwa Visser met haar Lusitano hengst Quilo. In barok outfit. | © Hypo Focus Paardenfotografie

Quilo in galop in een natuurgebied | © Hypo Focus Paardenfotografie

Quilo poseert voor de bloesembomen | © Hypo Focus Paardenfotografie

Quilo met volle maan | © Hypo Focus Paardenfotografie

Quilo met Chawwa Visser, als een sprookje! | © Hypo Focus Paardenfotografie

Het lijkt een totaal ander paard, dan het dier op de eerste serie foto’s!
Het verschil?
Eigenaresse Chawwa Visser heeft ontzettend veel tijd gestopt in het klaar maken van Quilo. Hij is gewassen. Zijn extreem lange manen zijn volledig verzorgd en gewassen.
Daarna is er voor mooi tuig gezorgd waarmee het paard gepresenteerd kan worden.

Er zijn bij de meeste reportages nog 1 of 2 extra mensen ingezet. Om aandacht te trekken, een reflectiescherm vast te houden en andere kleine uitdagingen op te lossen die tijdens de reportage voor problemen zorgen.

Enkele dagen vóór de reportage is minstens 1 persoon gaan zoeken naar verschillende mooie locaties. Die zeer geschikt zijn voor fotografie. Dus niet de ene boom op het erf, maar in de trailer naar een park, een bos, het zonnebloemenland van een boer huren, etc.

En als dat allemaal perfect geregeld is, kom ik pas om de hoek kijken.
Dan is het mijn taak om met het schone paard, op de mooie locatie en alle hulp die er is te zorgen dat alles goed verloopt. Het paard komt op de plek te staan die ik uitgezocht heb. Ik draai het paard precies zodat hij op een bepaalde manier in het licht staat. Ik laat de mensen die aandacht trekken op de plek staan die ik aanwijs en vertel wanneer (en op welke manier) ze aandacht moeten trekken bij het paard. De persoon die het reflectiescherm vast heeft, krijgt een spoedcursus belichting.

Ondertussen zorg ik dat het paard goed staan. Dat de voorbrenger aanwijzingen krijgt om het paard eventueel anders neer te zetten. Dat op dat moment de aandacht trekker hinnikt, terwijl de persoon van het reflectiescherm de juiste hoeveelheid licht op het paard richt.
Zodra het paard dan mooi kijkt, zoals we hem willen hebben… DAN kan ik een foto maken.

Alles tot in de perfectie gepland. En zelfs dan gaan er nog wel eens dingetjes mis.

Voorbeeld 2: Hertje in het bos
Een recente reportage van een voskleurige pony.
Een heel lief dier. Erg braaf bij zijn baasje, keurig onder commando!

Maar in los in de weide, liep hij in galop alsof hij een hertje was. Met zijn hoofd vrij hoog, de rug uitgedrukt en korte, huppelende pasjes.
Dat ziet er op de foto niet indrukwekkend uit.

In actie had de pony niet altijd een goede houding.

Met de juiste begeleiding en de fantastische sturing door de eigenaresse, konden we deze pony toch enkele passen wat mooier rond laten lopen!
En dan is timing ontzettend belangrijk. Zou je deze pony in een burst fotograferen (heel snel foto’s achter elkaar laten maken door de camera), dan zouden er geen goede foto’s uit komen.
Je moet dan zélf het moment kiezen en steeds precies op dat juiste moment 1 foto maken.

Dan ziet hetzelfde paard er ineens totaal anders uit:

Met de juiste doses actie en iets in de bocht, liet hij toch een paar goede galopsprongen zien!

Het is dus belangrijk om te kunnen doseren met het opjagen van het paard. Jaag een paard te hard rond en hij zal zijn rug uitdrukken. Jaag hem te weinig aan en hij loopt amper.
Ook daar in moet de fotograaf aangeven wat hij wil zien en hoe de voorbrenger dat kan uitvoeren (zonder dat hij zelf op de foto terecht komt).

Voorbeeld 3: Locatie, locatie, locatie!
Tot slot een voorbeeld om aan te tonen hoe belangrijk de achtergrond is, en de stand van de zon.
Bekijk de twee foto’s hieronder eens.

Half tegenlicht, lelijke achtergrond.

Zonnetje op het paard! En een prachtige achtergrond! | © 2009 Hypo Focus Paardenfotografie

Op de eerste foto staat de zon schuin achter het paard. Daardoor zie je bijna geen detail in de donkere vacht! De achtergrond is gevuld met gaas, palen, hekken en zelfs nog een schuin hek op de dijk in de achtergrond. Niet mooi.

De tweede foto is hetzelfde paard 2 jaar later. Op een locatie aan zee!
Het was vroeg in de ochtend. De zon schijnt volop op het paard, waardoor de vacht glanst en alle details goed zichtbaar zijn. Bovendien zorgt de zon in deze stand voor een mooie blauwe gloed op de zee. De achtergrond is prachtig!

Natuurlijk is dit verschil wel heel groot. Je hoeft ook niet perse naar het strand, om een mooie achtergrond op de foto te krijgen. Het helpt al, als je een mooie weide hebt met een natuurlijke afrastering of bossen op de achtergrond.


Conclusie
Soms heb je geluk… Dan valt alles samen. Een mooie locatie, een goede voorbereiding, mensen die je aanwijzingen perfect opvolgen, een paard dat mooi is en vrolijk om zich heen kijkt, het zonnetje dat op de goede plek schijnt.
Dan zijn je mogelijkheden eindeloos om een prachtige serie te maken.

Soms zit het wat tegen. Een paard dat maar ongeduldig rondjes blijft lopen en ondanks de gekke stunts van de aandacht trekker geen moment zijn oren naar voren doet. Een eigenaar die het tegenovergestelde doet van wat jij van hem vraagt. Een smal struikje als achtergrond, waar de zon eigenlijk helemaal verkeerd op staat. Dreigende wolken die (bijna) in regen uitbarsten.
Of een combinatie daar van.

Als fotograaf moet je werken met de omstandigheden die je voorgeschoteld krijgt. Niet alle locaties zijn mooi. Maar mensen zullen bij het eindresultaat wel direct opmerken dat de foto’s op zo’n lastige locatie (of ander probleempunt) misschien niet zo speciaal zijn, als bij andere reportages die ze van je hebben gezien. En als fotograaf krijg je dan direct “de schuld” van de minder mooie foto. Terwijl je helaas niet altijd de factoren waarmee je moet werken, in de hand hebt of kunt beïnvloeden.

Probeer als fotograaf het beste te maken van de omstandigheden waar je mee moet werken.
En probeer als foto-kijker te ontdekken wat het verhaal is achter een foto.

Deel deze blog gerust met anderen!
Praat erover, tweet erover, leer ervan en van elkaar.